Lista produktów producenta: Kreutz Mieczysław

MIECZYSŁAW KREUTZ (1893–1971) – wybitny filozof, psycholog, biolog. Po ukończeniu gimnazjum w 1911 r. rozpoczął studia filozoficzne i biologiczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Jego nauczycielami byli tacy słynni uczeni, jak Kazimierz Twardowski, Mieczysław Wartenberg oraz Jan Łukasiewicz.

Wybuch I wojny światowej zmusił go do przerwania studiów; został powołany do wojska, walczył m.in. na froncie włoskim aż do listopada 1920 r. W 1921 r. rozpoczął pracę naukową jako asystent w Zakładzie Psychologii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Do 1935 r. pracę uniwersytecką łączył z obowiązkami nauczyciela biologii w III i IV Gimnazjum we Lwowie. W 1924 r. Kreutz doktoryzował się u K. Twardowskiego z filozofii. W 1927 r. habilitował się na podstawie pracy Zmienność rezultatów testów.

W 1928 r. Mieczysław Kreutz otrzymał stanowisko zastępcy profesora Zakładu Psychologii a od 30 IV 1929, kierownictwo tego zakładu. W 1934 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Był to czas szczególnie ożywionej pracy naukowej i dydaktycznej Kreutza – prowadził wykłady (Teoria sądów, Psychologia ogólna, Rozwój myślenia u dzieci), opublikował książki i rozprawy (Nowe kierunki psychologii, Technika metody introspekcyjnej, Rozwój psychiczny młodzieży).

Lata okupacji spędził we Lwowie. Jako jeden z wielu przedstawicieli lwowskiej inteligencji życie zawdzięczał Rudolfowi Weiglowi (1883–1957) biologowi, parazytologowi, światowej sławy twórcy szczepionki przeciw tyfusowi plamistemu, który uratował ich zatrudniając jako karmicieli wszy.

Po wojnie wraz z wieloma uczonymi UJK został przesiedlony do Wrocławia, gdzie w 1946 r. otrzymał nominację na profesora zwyczajnego Zakładu Psychologii Ogólnej Uniwersytetu Wrocławskiego. Należał do grona pionierów pracujących nad odbudową polskiej nauki na odzyskanych ziemiach zachodnich. Prof. Kreutz prowadził liczne zajęcia dydaktyczne z psychologii ogólnej i eksperymentalnej na UW, w Instytucie Pedagogicznym oraz na licznych kursach dla nauczycieli i pracowników oświatowych.

Podczas pobytu we Wrocławiu prowadził ożywioną działalność nie tylko organizacyjną i dydaktyczną, lecz również naukową. Był współzałożycielem Wrocławskiej Filii Państwowego Instytutu Higieny Psychicznej, przekształconej następnie w Wojewódzką Poradnię Zdrowia Psychicznego dla Dzieci, Młodzieży i Dorosłych.

W 1946 r. drukiem ukazały się dwie popularne i chętnie czytane książki Kształcenie charakteru oraz Osobowość nauczyciela-wychowawcy. W 1949 r. opublikował monografię Podstawy psychologii, zawierającą analizę podstawowych pojęć i metod psychologii ze szczególnym uwzględnieniem introspekcji i rygorów naukowego, ściśle empirycznego jej stosowania. W 1953 r. Kreutz przeniósł się do Warszawy, gdzie podjął pracę na Uniwersytecie Warszawskim; kierował tam Katedrą Psychologii Eksperymentalnej. Po przejściu na emeryturę w 1964 r. wycofał się z działalności dydaktycznej i społecznej, jednak kontynuował swą pracę naukową. W 1968 r. wydał książkę stanowiącą podsumowanie jego wieloletnich badań eksperymentalnych Rozumienie tekstów. Badania psychologiczne.
Najważniejsze dzieła: Kształcenie charakteru. Wskazówki praktyczne; Rozwój psychiczny młodzieży.