Zobacz większe

Sto lat modernizmu. Źródła II Soboru Watykańskiego

„(...) Ludzie Kościoła zmieniają zdanie i mogą się mylić. Ale podstawowe zasady katolickie są wieczne i nieomylne. Objawienie i wiara będą jutro takie same jak wczoraj i dziś. Naszym stałym punktem odniesienia jest przeszłość, wiara naszych ojców, świętych papieży Piusa V, bł. Piusa IX, św. Piusa X i Piusa XII. Zdradzić ją, aby iść za ludźmi, nawet za ludźmi Kościoła, to zdradzić Jezusa Chrystusa.”

„Chodzi więc o zniszczenie religii, a dokładnie o zniszczenie jedynej religii, która wierzy w Boga i w prawdę, czyli religii katolickiej. Dopiero wtedy dokona się to, co Paweł VI zapowiedział krótko po soborze: „Możliwe, że ta niekatolicka myśl zdobędzie wkrótce przewagę w łonie katolicyzmu. Ale nigdy nie będzie ona reprezentowała myśli Kościoła. Musi przetrwać choćby mała trzódka, nawet zupełnie nieliczna.”

Tłumaczenie: Marcin Beściak

ks. Dominique Bourmaud, Sto lat modernizmu. Źródła II Soboru Watykańskiego, ISBN 978-83-959384-0-5, Wydawnictwo DeReggio, Warszawa 2021, format:150x234, ss. 584, oprawa miękka ze skrzydełkami

Wysyłka w przeciągu 1-5 dni roboczych

Więcej szczegółów

Ostatnie egzemplarze!

Drukuj

Więcej informacji

Do rąk polskich Czytelników oddajemy książkę napisaną w czasach pontyfikatu Jana Pawła II. Jest to praca szczególnie cenna, ponieważ odkłamuje współczesną historię Kościoła. Choć od czasu jej publikacji wiele się wydarzyło, żadna z zawartych tu myśli nie straciła aktualności.

Problem modernizmu w Kościele potęguje się dlatego, że jedynie garstka zainteresowanych zna główne linie historii idei. Ale to nie są czasy, kiedy wierni mogą sprawy doktrynalne zostawić „mądrzejszym od siebie”. Chodzi o wielką groźbę potępienia dusz. Niniejsza książka daje niemal wszystkie narzędzia, pozwalające odnaleźć się w wirze obecnego kryzysu. Należy zresztą pamiętać, że dzieje Kościoła nie sprowadzają się do pontyfikatu, z którego Polacy są niesłusznie tak dumni. Był to tylko owoc wcześniejszej pracy wrogów wiary. Każdy, komu na sercu leży prawda, powinien pochylić się nad istotą wielkich filozoficznych przewrotów. Musi też umieć krytycznie porównywać język tradycyjnych katechizmów z teologiczną nowomową. Niedobrze jest stawać wpół drogi, kiedy ma się gotowość przyznania: ze światem jest źle. Po powierzchni pełzają jedynie pomniejsze objawy rozkładu. Głębiej tkwią idee, które usiłują przesłonić Słowo Boga. Jak pisał de Maistre, „Fałszywe mniemania są (...) niczym fałszywa moneta: najpierw biją ją wielcy złoczyńcy, a potem wydają uczciwi ludzie, którzy utrwalają zbrodnię, nie wiedząc, co czynią”. (Od Wydawcy)