Błogosławiony ojciec Jan Beyzym SJ. Apostoł Madagaskaru. Wybór listów

o. Jan BEYZYM SJ - urodził się w 1850 roku na Wołyniu. W wieku 22 lat wstąpił do zakonu jezuitów. Dwadzieścia sześć lat później wyjechał na Madagaskar, by opiekować się trędowatymi. Jest uznawany za prekursora nowoczesnej opieki medycznej nad dotkniętymi tą straszliwą chorobą. Trędowaci, do których dotarł, żyli w skrajnym ubóstwie i opuszczeniu, pozbawieni prawa do godnego życia. O. Beyzym oddał zarażonym Malgaszom wszystkie siły i serce. Dzięki wsparciu mieszkańców dziewiętnastowiecznej Galicji zdołał wybudować nowoczesny szpital w Maranie. Szpital został otwarty 16 sierpnia 1911 roku. Tam trędowaci po raz pierwszy otrzymali fachową pomoc medyczną oraz stałą opiekę duchową.Szpital, wciąż rozbudowywany, istnieje do dziś. W głównym ołtarzu szpitalnej kaplicy znajduje się sprowadzona przez o. Beyzyma kopia obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. "Posługacz trędowatych" umarł z nędzy i osłabienia 2 października 1912 roku. W dniu 13 marca 2001 Kard. Franciszek Macharski zamknął dochodzenie kanoniczne w sprawie cudownego uzdrowienia młodego mężczyzny za wstawiennictwem sługi Bożego o. Jana Beyzyma SJ, zaś zgromadzona w archidiecezji krakowskiej dokumentacja procesowa została w dniu 14 marca 2001 przekazana Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie.

Rozpalony pragnieniem leczenia trędowatych, proszę usilnie Najprzewielebniejszego Ojca Generała o łaskawe wysłanie mnie do jakiegoś domu misyjnego, gdzie mógłbym służyć tym najbiedniejszym ludziom, dopóki będzie się to Bogu podobało. Wiem bardzo dobrze, co to jest trąd i na co muszę być przygotowany; to wszystko jednak mnie nie odstrasza, przeciwnie, pociąga, ponieważ dzięki takiej służbie łatwiej będę mógł wynagrodzić za moje grzechy. Moja prowincja tylko na tym zyska, tracąc "gałgana", do niczego niezdatnego, a dom misyjny, do którego zostanę przydzielony, nicnie ucierpi, ponieważ będę się starał, wedle sił i z Boską pomocą, wypełnić swoje obowiązki. Oby tylko Wielebność Wasza pozwoliła mi na wyjazd, o co najpokorniej proszę. (Z listu o. Jana Beyzyma do generała zakonu Ludwika Martin)