Słońce mojej woli. Luiza Piccarreta. Zwykłe-niezwykłe życie włoskiej mistyczki

Żywot Luizy Piccarrety, włoskiej mistyczki i stygmatyczki znanej jako wizjonerka z Corato. W 1874 roku w wieku 9 lat przyjęła Pierwszą Komunię świętą. W 1881 roku objawił się jej Jezus Chrystus. W 1883 roku, gdy miała 18 lat została przyjęta do trzeciego zakonu dominikańskiego. W 1899 roku zaczęła zapisywać mistyczne przeżycia w dzienniku. Zmarła w opinii świętości, a jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się w dniu 20 listopada 1994 roku.

Luiza Piccarreta mogłaby być jedną z wielu zwykłych kobiet, które żyją w małych miastach. Z powodu ciężkiej choroby spędza całe dnie przykuta do łóżka. Nigdy nie narzeka na swój los – ma krąg przyjaciółek, których uczy koronkarstwa, sama robi koronki.

Jednocześnie jest wielką mistyczką, która nieustannie rozmawia z Jezusem. Jako trzynastolatka widzi Go po raz pierwszy: jej Mistrz upada pod ciężarem krzyża, jest wykończony, prosi o pomoc. To zmienia jej życie i prowadzi do jasnej decyzji: cierpieć razem z cierpiącym Panem. I chociaż ledwie potrafi pisać, spowiednicy nazywają jej łóżko „katedrą mądrości” i „drugim ołtarzem”, a Święta Kongregacja mówi o niej jak o „wizjonerce z Corato”.
A ona po prostu była skupiona na swojej misji – objawić światu życie w woli Bożej…
 
Życie tej mistyczki z włoskiego Południa przywodzi na myśl losy św. Faustyny Kowalskiej, św. ojca Pio czy ks. Dolindo Ruotolo.
Jakub Jałowiczor, dziennikarz
 
Warto zajrzeć do niecodziennej biografii niecodziennej wizjonerki, która uczy nas codziennego chrześcijaństwa.
Wincenty Łaszewski, teolog, pisarz

tłum. Anna Gogolin

Maria Rosaria del Genio, Słońce mojej woli. Luiza Piccarreta. Zwykłe-niezwykłe życie włoskiej mistyczki, ISBN 978-83-66061-86-6, Esprit, Kraków 2019, format: 145 x205, ss. 320, oprawa miękka