Czerwona msza czyli uśmiech Stalina tom 2

„Kultura, którą niosło nam na bagnetach LWP, składała się właśnie z takich fałszywych modeli świata, z wierszy, dramatów, podręczników - dla podludzi. Była świadectwem pychy najeźdźców i ich pogardy dla podbijanego narodu".

,,Im bardziej nasilał się terror, tym piękniejsze były wiersze o bezpiece. Mitologizowanie tej zbrodniczej formacji odbywało się na zamówienie tych samych ludzi, którzy wydawali rozkazy do popełnienia zbrodni. Poeci wywiązywali się z tego zadania różnie - bądź odwołując się do form tradycyjnych, bądź sięgając po nowe wynalazki, krzyżujące np. wiersz z reportażem".

,,Tak więc nie Jaruzelski wymyślił przebieranie literatów w mundurki i nie w 1981 roku zaczął się stan wojenny w naszej kulturze. Stan ten trwał cały czas. I nawet kiedy poeci zdjęli mundury z ciał - nie potrafili zdjąć ich z wyobraźni. Na widok wyższego stopniem towarzysza duch ich będzie zawsze stawał na baczność. Kariera zbuntowanych poetów lewicowych walczących przed wojną z rządem, Kościołem i tradycją - skończyła się w wojskowych kamaszach wydawanych z magazynów sowieckiej armii".

Bohdan Urbankowski, Czerwona msza czyli uśmiech Stalina, t.2, ISBN 978-83-63865-45-0, Wydawnictwo Bollinari Publishing House, Warszawa 2014, format:145x205, ss. 518, oprawa miękka