Rzeczpospolita Sarmacka. Antologia poezji staropolskiej

Co to jest poezja sarmacka? To poezja tworzona w Sarmacji przez Sarmatów, czyli szlacheckich obywateli Republiki i Królestwa zarazem. Poezja społeczności żarliwie katolickiej, choć, o dziwo, nie wykluczającej inaczej wierzących. Poezja mocarstwa (wpierw rzeczywistego, w XVIII wieku już tylko nominalnego), które ustępowało rozmiarami jedynie Rosji, rozpościerało się pomiędzy tą ostatnią a Niemcami, Szwecja, i Turcją. Poezja „nieeuropejska" i zarazem ściśle "europejska". Niezwykle obfita, acz nierówna, w której — z jednej strony — autorzy szli często śladem znanych sobie wzorów biblijnych (Psalmy), łacińskich (Horacy, Wergiliusz), włoskich (Tasso, Marino) i francuskich (Corneille), trwając w kręgu tradycji klasycznej i współczesnej sobie literatury europejskiej. Ale z drugiej strony poeci sarmaccy mieli własną tradycję specyficznie dosadnej ekspresji języka; nadto, poza wartościami uniwersalnymi, wyrażali idee rodzime, mniej obecne w reszcie Europy. (fragment Wstępu)

Jacek Kowalski, Rzeczpospolita Sarmacka. Antologia poezji staropolskiej, ISBN 978-83-64964-30-5, Wydawnictwo Dębogóra, Dębogóra 2018, format: 140x240, ss. 400, oprawa twarda