Skąd dokładnie wzięło się określenie „Żołnierze Wyklęci"? Który z przywódców międzynarodowego ruchu komunistycznego i w jakim kontekście na wiele lat przed amerykańskimi lewakami używał pojęcia „poprawność polityczna"? Jak dowódcy Armii Ludowej określali w wewnętrznych dokumentach własnych podwładnych? Który z przywódców reżimu PRL proponował, by władza ludowa wykorzystała do wyeliminowania swych przeciwników poniemieckie krematoria? Kto naprawdę mordował w czasie wojny Żydów ukrywających się w lasach? Jak tuszowano zbrodnie popełniane przez komunistów i ich sojuszników? Jaką rolę w aparacie komunistycznym odgrywali przedstawiciele mniejszości narodowych? Którzy z lewicowych „historyków" pisali propagandowe „dzieła" zakłamujące naszą najnowszą historię? Jakimi metodami komuniści przejmowali polską naukę? W sprawie której zbrodni UB u Stalina interweniował Winston Churchill? Który „autorytet" III RP pisał paszkwile na temat ks. Fertaka, represjonowanego przez komunistów kapelana podziemia niepodległościowego? W archiwach jakiej państwowej instytucji „poprawiano" źródła dotyczące relacji polsko-żydowskich czasów wojny? Na którym z byłych parlamentarzystów SLD ciążyły zarzuty związane z mordami na Żydach popełnionymi przez jego formację? Co po 1989 roku robią spadkobiercy Komunistycznej Partii Polski, Informacji Wojskowej i Urzędu Bezpieczeństwa? W której z gazet pracuje najwięcej potomków komunistycznych dygnitarzy?
Odpowiedzi na te i wiele innych pytań związanych z najnowszą historią Polski można będzie już niebawem znaleźć w wydanej pod honorowym patronatem Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, a także patronatem m.in. miesięcznika „wSieci Historii" najnowszej książce Leszka Żebrowskiego pt.: „Walka o prawdę. Historia i polityka". Publikacja stanowi zbiór jego artykułów, które podzielono na pięć wątków tematycznych. Znajdują się w niej teksty przełomowe, często po raz pierwszy poruszające wiele nieznanych wcześniej faktów.
Sporo stron badacz poświęcił działalności konspiracji komunistycznej lat 1942-1945, szczegółowo opisując genezę powstania Gwardii-Armii Ludowej i Polskiej Partii Robotniczej. Cytując liczne dokumenty i relacje świadków, precyzyjnie wylicza on zbrodnie popełniane przez GL-AL na Polakach i Żydach, w tym także i te przypisywane potem żołnierzom AK i NSZ. Przypomina również PRL-owskie narracje na temat tych wydarzeń. Z nazwiska wymienia historyków, którzy na zamówienie władzy ludowej tworzyli niejako „na nowo" historię II wojny światowej, całkowicie nie przejmując się przy tym rzeczywistym przebiegiem opisywanych przez nich zdarzeń.
W książce cytowane są w całości skrywane przez dziesięciolecia dokumenty takie jak opracowany przez komunistów plan „strzelania w plecy" Powstańcom Warszawskim oraz sprawozdanie gen. „Montera" dotyczące faktycznego udziału AL w Powstaniu. Żebrowski porusza też wciąż mało znany temat partyjnych oddziałów partyzanckich PPR, które podszywając się pod WiN lub NSZ/NZW dokonywały zbrodni na ludności cywilnej w latach powojennych.
Autor zajął się również zapomnianymi zbrodniami Urzędu Bezpieczeństwa m.in. mordem popełnionym na kilkunastu młodych ludziach w Siedlcach czy represjami wobec prof. Mariana Grzybowskiego, światowej sławy dermatologa, który miał „popełnić samobójstwo" w siedzibie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego przy ul. Koszykowej. Żebrowski demaskuje kłamstwa ekipy, która zastąpiła go na akademii medycznej i odkrywa jej powiązania z UB.
Następne artykuły dotyczą m.in. drugiego dna pogromu kieleckiego czy procesu ks. Kazimierza Fertaka. Przy tej okazji badacz przypomina paszkwile, jakie ukazywały się w reżimowej prasie na temat duchownego. Kolejny rozdział książki poświęcony został relacjom polsko-żydowskim. Autor demaskuje kłamstwa zachodnich „historyków" oskarżających Armię Krajową o udział w Holocauście. Ujawnia faktyczny przebieg rzekomego mordu na uciekinierach z warszawskiego getta, którego dokonać mieli polscy partyzanci. Pochyla się także nad zapomnianymi już nieco wydarzeniami z Ejszyszek i głośną przed laty relacją prof. Yaffy Eliach, która twierdziła, że w miejscowości tej Polacy dokonali zbrodni na ludności żydowskiej.
W kolejnej części publikacji możemy przeczytać stworzoną na podstawie konkretnych danych statystycznych, odrzucającą proste schematy i narosłe przez lata mity analizę udziału mniejszości narodowych w ruchu komunistycznym i aparacie represji Polski Ludowej. Ostatnim artykułem zamieszczonym w książce jest tekst słynnego referatu „Ludzie UB - trzy pokolenia" wygłoszonego przez Żebrowskiego w 1993 roku, na konferencji „Dekomunizacja, a rzeczywistość", którą zorganizował w Sejmie Antoni Macierewicz. Wystąpienie to spotkało się z brutalnym atakiem strony lewicowo-liberalnej.
Przedmowę do książki „Walka o prawdę" napisał Mariusz Marasek. Autorem wstępu jest dr Krzysztof Kawęcki. Pozytywną rekomendację publikacji wystawił również Tadeusz M. Płużański, który w swej opinii stwierdził, że: takie książki, podważające komunistyczne agitki Heleny Michnik czy Marii Turlejskiej, są niezbędne.
Leszek Żebrowski, Walka o prawdę. Historia i polityka, Carnet Books, format: 160x220 , ss. 168, oprawa miękka
Wysyłka w przeciągu 1-5 dni roboczych
