Carl Schmitt a Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej

Carl Schmitt a Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej

Chcieliśmy pokazać, że pozycja ustrojowa Prezydenta RP wcale nie jest taka słaba jak chcieliby to widzieć zwolennicy „sejmokracji”. Obowiązująca obecnie Konstytucja RP zawiera kilka ogólnikowych i nieostrych przepisów dotyczących roli Prezydenta, które odczytuje się raczej jako fasadowe ozdobniki tak, aby rzeczywiste uprawnienia przesunąć ku innym organom państwa, rzekomo mającym bardziej „demokratyczną” legitymizację i mającym bardziej „kolektywny”, a więc niby bardziej demokratyczny charakter. Pogląd taki uważamy za dyskusyjny i wynikły z pewnej ideologicznej mody na „sejmokrację” jako wyraz suwerenności narodu. Tym samym artykułom można nadać zupełnie inną interpretację, która czyni z Prezydenta RP autentyczną głowę państwa. Posiłkując się teorią Carla Schmitta, interpretację taką nadaliśmy im w tej książeczce. Zdajemy sobie jednocześnie sprawę, że myśl na którą się powołujemy odbiega znacznie od tego co uznano powszechnie w naukach prawnych i politycznych za „słuszne” i „prawidłowe”. Chcieliśmy również zapoznać Czytelnika z poglądami niemieckiego jurysty, niezbyt znanymi w Polsce.

Czy nasz zamiar się udał, ocenicie Państwo sami.

Paweł Bała Adam Wiełomski

Paweł Bała, Adam Wielomski, Carl Schmitt a Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, ISBN 978-83-60745-11-3, KZM, Warszawa 2008, format: 145 x 205, ss. 60, oprawa miękka