Prawicowe dzieci czyli blef IV RP

Książka Leszka Misiaka byłego dziennikarza śledczego Gazety Polskiej to próba innego spojrzenia na tzw. środowisko dziennikarzy „niepokornych”. Na ile owe spojrzenie opiera na się na faktach, a na ile stanowi emanację żalu wobec byłego pracodawcy, tę ocenę pozostawimy Czytelnikom. Sam autor do lektury zachęca w następujący sposób:

„Myśl, by napisać książkę przedstawiającą prawdziwe oblicze salonu dziennikarskiej prawicy i środowiska politycznego tzw. IV RP dojrzewała we mnie od dłuższego czasu. Często pojawiały się głosy krytyczne o salonie III RP, czyli o dziennikarzach mediów tak zwanych mainstreamowych, prorządowych, ich uwikłaniach agenturalnych, służalczości wobec tzw. układu III RP. Powstała nawet książka autorstwa Bronisława Wildsteina, w której opisuje on zakłamanie salonu III RP. Nikt natomiast nie pokusił się, by napisać prawdę o salonie dziennikarskiej prawicy IV RP, który też rządzi się wilczymi prawami, pełen jest zakłamania, obłudy, finansowych kombinacji i politycznej korupcji. Jeśli pojawiały się jakieś głosy krytyczne, to ogólnikowe, mało znaczące i raczej w blogosferze, nie w mediach publicznych. Dziennikarzy prawicy IV RP postrzega się, jako tych moralnie bez skazy, uczciwych zawodowo, prawych patriotów, nieskorumpowanych, nie chodzących na skróty i takimi oni sami się przedstawiają. Salonowcy IV RP piszą i mówią więc o wartościach, etyce, których sami nie przestrzegają. Tymczasem czystość salonu IV RP jest fikcją, zewnętrzną powłoką i sztuczną aureolą. Publiczna wiedza o tym jest jednak dość skąpa.”

Leszek Misiak, Prawicowe dzieci czyli blef IV RP, ISBN 978-83-936976-0-1, Oficyna Aurora, Warszawa 2015, format 145 x 205, ss. 278, oprawa miękka