Józef podpułkownik Światło in flagranti...

Autor komentuje z subiektywnej dziennikarsko-eseistycznej strony historię XX wieku w Polsce. W ten też sposób przedstawia sprawę ucieczki Józefa Światły na zachód. Jego osoba jest przyczynkiem do opisu różnego rodzaju gier i gierek komunistycznych służb specjalnych . Autor też w sposób specyficzny komentuje swoje pisarstwo:

Jest tylko jeden sposób na rozwiązanie sporu dotyczącego naszej najnowszej historii - powszechna amnezja. Pisząc starałem się nie napisać ani słowa prawdy. Jeżeli mi się to nie udało, to nie jest to ani zamierzone, ani przypadkowe, ale nieuniknione i nie mogę za to ponosić jakiejkolwiek odpowiedzialności. Liczę na Waszą pobłażliwość, albowiem od Simona Leysa wiem, że u niektórych ludów pierwotnych idioci i szaleńcy są otaczani szczególną czcią i cieszą się wieloma przywilejami. Choroba zwalnia ich ze zwykłych ograniczeń, jakie nakłada przyzwoitość i mądrość - można im wybaczyć prawdomówność, niedopuszczalną u ludzi zdrowych. Prawda bowiem z natury jest brzydka, dzika i okrutna; wprowadza zamęt, budzi strach i zabija. W wyjątkowych wypadkach dopuszcza się jej użycie w małych dawkach i pod ścisłą kontrolą. Ktokolwiek zdecydowałby się rozpowszechniać ją w niekontrolowany i nieograniczony sposób, w stanie surowym, zostanie uznany za osobnika niebezpiecznego i nieodpowiedzialnego. Zostanie poddany kontroli, zarówno w jego własnym interesie, jak i w interesie społecznym.

Henryk Piecuch

Henryk Piecuch, Józef podpułkownik Światło in flagranti..., ISBN 83-89351-66-8, Exlibris, Warszawa 2003, format: 125 x 190, ss. 352, oprawa miękka